Please, surprise me! :-)

Laten we een kat een kat noemen: een mens vertrekt graag voorbereid op reis. En deze mens zeker. Bestemming uitkiezen, hotel boeken, de omgeving al eens uitpluizen en in het beste geval het internet ook nog afschuimen op zoek naar gezellige restaurantjes, leuke bars en toffe shops. Dat is het ideale scenario. Een scenario waar ik persoonlijk heel erg van hou. Ik heb namelijk graag de controle. Los daarvan hou ik ook wel van avontuurlijk reizen hoor. Maar dan toch één die ikzelf geboekt en voorbereid heb. En laat dat nu net hetgene zijn waar je bij Surprise Me totaal geen vat op hebt. Onder het motto “You’ll go wherever you’re meant to go” kan je enkel het thema en de periode van je reis kiezen, maar daarna wordt alles je uit handen genomen. De bestemming en de plaats waar je verblijft? Verrassing! In het begin was het dus zwaar wennen voor deze controlefreak. Maar gaandeweg werd ik meer en meer gerustgesteld: srprs.me zorgt er namelijk voor dat elke vraag die je hebt meteen beantwoord wordt, dankzij een persoonlijke “srprs.me-vakantiecoach”. Welk weer er voorspeld wordt op je bestemming bijvoorbeeld. Hoe weet je anders of je een bikini al dan niet skipak in je koffer moet gooien? Wel, een week voor mijn vertrek kreeg ik via mail een link naar mijn eigen srprs.me-pagina, waar een grote aftelklok de spanning opdreef  – leuk! – en een online weersbericht me vertelde welke temperatuur ik mocht verwachten. Een constante zevenentwintig graden, zo bleek. Jiehaa! Instant happiness. Niet veel later vond ik een mysterieuze zwarte envelop in mijn bus, met een bijhorend briefje waarop stond dat deze pas op de luchthaven mocht geopend worden. Vanaf dat moment begon het serieus te kriebelen. Om op reis te gaan in de eerste plaats natuurlijk. Maar ook om de detective te gaan uithangen, en bij verschillende luchtvaartmaatschappijen te gaan checken welke vluchten naar zonnige oorden gingen op de dag van het vertrek. Ook mijn twee vriendinnen en partners in crime voor deze srprs.me-trip voelden die onweerstaanbare drang. Vrouwelijke nieuwsgierigheid is a bitch. Elke dag tikten we elkaar op de vingers en verboden we de ander op onderzoek uit te gaan. Maar het heeft moeite gekost. Laten we het erop houden dat we dankzij onze sterke karakters tot op de dag van ons vertrek nog van een verrassing konden spreken. Een schouderklopje is hier echt wel op zijn plaats. Wat daarna gebeurde, was één groot feest, dat ik maar al te graag in beelden met jullie wil delen …

49570e1bf9b61766-photo

De ochtend van ons vertrek: heel vroeg uit de veren, maar toch lekker enthousiast … net vernomen dat we naar ALICANTE mochten! Spanje, siesta, sangría … here we come. Drie vrouwen in het hete Spanje – nee, niet omgekeerd – … dat moesten ze ons geen twee keer zeggen! :-)

b67da9a8b586755c-photo

Een korte vliegreis later landden we op Spaanse bodem. En zoals het ideale reisjes betaamt, sloeg de heerlijke warmte ons in het gezicht toen we de trappen van het vliegtuig afdaalden. Tijdens de rit naar het centrum van Alicante haalden we herinneringen op aan alles wat ooit was fout gegaan op vakantie. Het dorp waar je verblijft dat stukken minder idyllisch blijkt te zijn dan gehoopt, het hotel dat een beetje luizig uitvalt, muggenplagen, vulgaire bars, en  – o drama – lelijke mannen in zwembroek. En dat allemaal tijdens trips die je nota bene zelf uitgekozen en geboekt hebt. Op het einde van de rit waren we er dus van overtuigd dat we in een hut zonder stromend water ergens tussen een spoorweg en een autostrade zouden terechtkomen. Vrouwelijke overdrijving is ook een bitch. Maar toen de taxi ons in een gezellige straat vlakbij een levendige boulevard voor een prachtig gebouw afzette, viel alle stress van ons af.

a8f42c0b1f2c242d-photo

Na een aangeboden aperitiefje besloten we de buurt te gaan verkennen. Zonnebril en slippers: check. Zomerjurkje en zonnecrème: dubbel check. Geen mannen of kinderen bij: driedubbel check. Het sightsee-en was een aangename verrassing: Alicante is echt een prachtige plek om in rond te slenteren. De oude wijk Santa Cruz bestaat uit schilderachtige straatjes met authentieke huisjes, versierd met bloemen en gekleurde tegeltjes. En er zijn massa’s prachtige oude deuren, zo van die gigantische exemplaren in massief hout, versierd met roestijzeren klinknagels. De Moorse invloeden in Alicante zijn ook nooit ver weg. De Iglesia Santa María (Onze Lieve Vrouwekerk) werd bijvoorbeeld gebouwd op de funderingen van een Moorse moskee, en dankzij glazen tegels in de vloer kan je de overblijfselen van die moskee nog zien. Vanuit het centrum kan je te voet naar de haven of het strand wandelen en je passeert er onderweg honderd-en-één leuke tapasbars, gezellige restaurants en hippe winkeltjes. En ondertussen het zonnetje dat heerlijk schijnt … een stad naar mijn hart!

5d283323b2931a24-photo 36064b52c2d65cfc-photo c7b967770058d4dd-photo 0543aa02e138b7ad-photo

Na de sightseeing stond er genieten met de grote G op de planning: een paar uur chillen op het strand met een cocktail in de hand (decadent!), gevolgd door een resem heerlijke tapas op een terrasje onder de palmbomen (hoeveel tapas kunnen drie vrouwen aan? Antwoord: tot hun short openspringt), en uiteindelijk schandelijk genieten van een zonsondergang op het dak van ons hotel – met een kan sangría bij de hand. Gebracht door een Spaanse ober die we Wimpermans gedoopt hadden, vanwege zijn absurd lange wimpers. Onze dag kon niet meer stuk.

03ed4e3db8f8a789-photo 55bcc15b33471643-photo e70eb7be9c328704-photo

Die nacht ondervonden we dat één van ons naakt slaapt, één van ons tandenknarst en één van ons ’s nachts ronddwaalt in de hoop het toilet te vinden. Uit respect voor alle partijen laat ik hier in het midden wie wat deed. Het uitslapen de volgende ochtend heelde meteen alle wonden. Iedereen met kinderen in huis weet immers dat uitslapen zich in de categorie van de wonderen bevindt … Na een heerlijk ontbijt – verse bestelling van havermout, alle soorten eibereidingen en pancakes inbegrepen – stond de beklimming van de Monte Benacantil op het programma: een rotsachtige, 166m hoge heuvel die de stad domineert. Daarop prijkt een heuse vesting, el Castillo de Santa Bárbara, die je van beneden in de stad kan zien liggen. Vanaf dag één stak het onze ogen uit: we konden toch niet terug naar huis gaan zonder daarboven eens een kijkje te gaan nemen? Al zagen we wel een beetje op tegen die steile klim in de blakende zon. Maar kijk, Santa Bárbara moet onze gebeden – of was het gevloek – gehoord hebben, want aan de voet van de Benacantil-berg vonden we … een lift. Halleluja! De katholiek-opgevoeden onder ons hoorden de engelen zingen … Vanaf dan was de beklimming dus kattenpis. Niks aan. Een donker en vochtig tunneltje in naar het midden van de berg, liftje pakken, en 166 meter hoger uitkomen. God is volgens mij een vrouw.

fae59d309a696455-photo 58fbb0104109a8e6-photo 69256f9bc9548acf-photo

Nooit de kans laten voorbijgaan om een krijger in een kasteel na te bootsen … :-)

Met dat prachtige vergezicht nog op ons netvlies gebrand zijn we die avond op het vliegtuig richting België gestapt. Niet moe, maar zeker voldaan. We waren slechts drie dagen weg, maar achteraf bekeken leek het een lange deugddoende vakantie. Eentje die we niet snel zullen vergeten. En dat heeft alles te maken met het effect dat een verrassing op je heeft: dat laat gewoon een veel diepere indruk na. Srprs.me? Nog van dat! :-)

FullSizeRender

Alle info op srprs.me !

 

Bad Moms … hell yeah!

Elke moeder – kersvers of doorwinterd – zal het beamen: van zodra ze dat roze bundeltje in je armen leggen, zal je er alles aan doen om “een goede moeder” te zijn. Je eigen slaap opofferen om elke twee uur borstvoeding te kunnen geven, uren boven de stoof hangen om het perfecte verse groentenpapje te koken, overwerken om op woensdagmiddag een paar luttele uren bij je kind te kunnen doorbrengen, ’s ochtends extra vroeg opstaan om de ultieme brooddoos voor te bereiden, prachtige schoolwerkjes in elkaar knutselen, spreekbeurten schrijven, examenstof tot in den treure opvragen, … we kunnen er allemaal over meespreken. (meer…)

A Bit of Dirty Dancing …

Ooit was ik een meisje van 15. Met een beginnende interesse voor jongens en een voorliefde voor romantische dansfilms waarin opposites atract en er altijd een happy ending is. “Grease”, “Saturday Night Fever” en “Flashdance” hadden geen geheimen meer voor mij. Die films had ik ontdekt tijdens namiddagse herhalingen op ‘den BRT’, want we leefden toen in een tijd waarin nog geen kat had gehoord van video’s, dvd’s, laat staan YouTube of Netflix. (meer…)

I proudly present: #LaKatja!

Uit een niet te negeren passie voor het geschreven woord – maar aangepast aan de 21ste eeuw – onstond vorig jaar La Katja, de blog die je nu leest. Een tikkeltje mode hier, een snuifje wanhopige huisvrouw daar, afgekruid met een zelfrelativerend filmpje of een fijn familiaal reisverslag. Het leven door de (soms wel maar niet altijd roze) bril van mezelf, aka La Katja. (meer…)

Winters Uitwaaien in Oostende

Iedereen heeft wel zijn favoriete steden … plekken op de wereld waar je je net zo thuis voelt als in je eigen geboortestad. Dat kan New York zijn, Barcelona, Londen of wie weet zelfs Longyearbyen (hoofdstad van Spitsbergen – ik heb het ook moeten opzoeken), maar het gevoel blijft hetzelfde: je komt er graag en blijft er terugkomen. (meer…)

Belgian Beaches

Ziezo, alweer een Krokusvakantie achter de kiezen! En zoals steeds – sinds er kinderen in ons leven zijn – was het weer “boeiend”. En na deze zin hoort zonder enige twijfel een knipoog. Wink-wink. (meer…)

Madonna … Hot Stuff!

Voor de zoveelste keer in 30 jaar – ja, ze is al zo lang een podiumbeest – doet Madonna de hele wereld over haar spreken. Veel voor- en veel tegenstanders. Veel gejuich en veel boegeroep. En wat denk ik ervan? (meer…)

Depri Troef!

Vandaag, maandag 19 januari, is wereldwijd de Meest Depressieve Dag Van Het Jaar. Halleluja! Beetje vreemd dat iemand zich ooit bezig gehouden heeft met het uitvinden van zo’n dag, maar er is wel degelijk grondig onderzoek naar gedaan … (meer…)

“Happy” New Year!

De overgang is gemaakt, iedereen is vol goeie voornemens het nieuwe jaar ingestapt, olé olé we gaan er weer tegenaan! Mooi. Echt. Zeker al die mensen met die goeie voornemens. Maar ikzelf doe er al jaren niet meer aan. (meer…)

Dealen met Anke

Zoals Anke Buckinx – zoetgevooisde stem op Q-music – het mij zo liefjes aan de telefoon zei: “Niks is nog voor niks in deze wereld, Katja, en dus doen we een deal: ik draai jouw favoriete plaat in ruil voor een leuke anekdote of zo …”  (meer…)

Haar? Waar?

Sommige trends moet je gewoon naast je neerleggen. Hoe luid iedereen ook schreeuwt dat het de nieuwste rage is … nee, dank u, laat maar! En neen, ik heb het niet over de zoveelste keer dat beenwarmers worden ingevoerd, lelijke blokhakken of belachelijke oorwarmers. (meer…)