Er zijn mensen die van de kerstperiode houden en er zijn mensen die de kerstperiode haten … en ergens daar tussenin hang ik. Veel heeft te maken met het seizoen waarin Kerst valt. Ik ben nu eenmaal echt geen winter-fan.
Maar toch, heel lang geleden, toen ik een jaar of 9 was, konden de kerstdagen niet lang genoeg duren. Eerst en vooral omdat het vakantie was natuurlijk, maar ook omdat kerstavond toen nog “en grande famille” gevierd werd, met neefjes en nichtjes die niets liever deden dan kattenkwaad uithalen en de volwassenen op grapjes trakteerden. Later dunde de familie uit en werden de kerstavonden gewoon gezellig, en nog wat later kwam de volgende generatie kinderen. Nog steeds gezellig allemaal, al werd het wat moeilijk babbelen – of tafelen – met een krijsende baby op je arm en een peuter die in de kerstboom hing. Ook niet zo bevorderlijk voor het stressniveau. Zeker niet als je de dag voordien nog tegen de klok cadeaus had moeten zoeken, omdat dat karweitje wegens teveel werk pas op de laatste minuut kon plaatsvinden. Elk jaar nam ik me voor het volgende keer beter te organiseren. Maar mezelf kennende had ik moeten weten dat ik en goeie voornemens to-taal niet compatibel zijn …
Dit jaar is stress-gewijs dus ook weer vanalles compleet fout gegaan. Mijn excuus? Zelf fulltime aan de slag, een echtgenoot die dubbele shiften draait, en een gezin met drie fantastische edoch zeer levenslustige en luidruchtige pagadders … Logisch dat mijn kerstplanning opnieuw de soep in draaide. Een kerstboom? Voor dat sleurwerk schakel ik bij voorkeur mijne vent in, maar die lag vermoord te wezen in het theater. Het versieren van die boom heeft dan weer meer dan een week geduurd, want dat kon alleen maar als mijn kleinste hooligan in bed lag. Reden? Zijn nieuwe hobby breekbare-kerstballen-in-de-boom-gooien was niet zo’n succes bij de mama … Zelfs mijn niet-te-schatten-hoe-fantastisch plan om originele (okee, en ook minder originele) cadeaus online te bestellen zodat ik niet nog snel-snel allerhande winkels hoefde af te schuimen is uiteindelijk half in het water gevallen. Want er zijn samen met mij ook heel veel andere mensen die dat niet-te-schatten-hoe-fantastisch idee hebben, en dus lopen al die verzendingen vertraging op. Als je dan al eigenlijk te dicht tegen de deadline – zijnde Kerst – iets online hebt besteld, dan is dat “dikke shit”. Maal duizend. Leg het maar eens uit aan je nichtje dat haar pakje er eigenlijk moest zijn, maar dat het ergens onderweg is blijven steken, en dat ze het dan zal krijgen van zodra het eindelijk zijn weg naar mijn voordeur gevonden heeft … Kerststress. Ik ken er alles van. Volgend jaar begin ik in augustus aan mijn kerstinkopen!
Maar kijk … hier zijn we, the day after. Stress verdwenen. De wereld (en het werk) komt stilletjes aan weer op gang, maar ik geniet nog eventjes van een dagje niksen. En van mijn drie mooiste cadeaus die ik ooit kreeg. Alledrie gehuld in het leukste cadeautje van dit jaar: een gepersonaliseerde pyjama waarvan de letters licht geven in het donker. Zo herken ik dus makkelijk welke sloeber er ’s nachts aan ons bed staat … :-)
Geniet van de mooie momenten iedereen!
Geef een reactie