Terwijl je een paar jaar geleden nog als een malle idioot bekeken werd als je luidop durfde te zeggen dat je een dagje aan welness had gedaan, is zo’n verwendag puur voor jezelf tegenwoordig al aardig ingeburgerd. Toegegeven, het wordt nog steeds vaak geassocieerd met mensen “die niks anders te doen hebben” of met vrouwen in het algemeen, omdat massages en verzorgingen toch niks voor mannen zijn. Maar zij die zo eng denken zijn mis. En ze weten niet wat ze missen.
Nu ja, ik moet eerlijk zijn: ook al ben ik een compleet andere mens als ik mij zo’n verwendag gepermitteerd heb, ik maak er veel te weinig tijd voor. Het leven fietst er altijd tussen, is mijn excuus. Teveel werk, teveel kinderen, te weinig tijd. Ik geraak nauwelijks in mijn zetel om eens lekker languit gezellig te zappen, laat staan dat ik mijzelf oppak en me naar een oord van welness begeef … Maar vorige donderdag is het er toch van gekomen. Na wekenlang geplan met vriendinnen die het allemaal druk-druk-druk hebben met Het Leven, zijn we er toch in geslaagd een avondje weg te organiseren. Weg van het werk, weg van het gezin, weg van de wereld quoi. Al had het heel wat voeten in de aarde vooraleer we echt weg van die wereld geraakten. Eerst was er de organisatie van halve werkdagen, babysits, en echtgenoten die kinderen naar en van hobby’s moesten brengen, en daarna moest de pre-welness-stress nog overwonnen worden. Thuiskomen van je werk en als een gek checken of je wel haarloos genoeg bent om naar een spa te gaan. Kan je met die stoppels op je benen wel op je gemak tussen andere welnessende vrouwen gaan zitten? Kan je tot een Staat Van Zen komen als je het haar onder te oksels niet hebt verwijderd? En is die bikini nu toch niet een tikkeltje te klein na die lange winter waarin je heel veel troostvoedsel verorberd hebt? Eén van mijn vriendinnen stuurde me ’s namiddags nog een berichtje: “Is een burka daar toegelaten?” Waarop ik antwoordde: “Gij kip! Bijna alle verzorgingen zijn onder water en we lopen van de ene plaats naar de andere in badjas!”, en daarna ging ik driftig door met het verwijderen van overtollig haar. Waarbij ik trouwens telkens hetzelfde denk: hoeveel makkelijker zou het zijn als er vroeger besloten was dat harige vrouwen sexy waren? Hoeveel meer tijd zouden we dan niet hebben om andere dingen te doen? Om nog maar te zwijgen van minder stress …
Enfin. We zijn er toch maar geraakt. In Wu Wei. Een begrip dat trouwens deel uitmaakt van de Tao-filosofie. Wu wei betekent “niet handelen tegen de aard der dingen in”. Je hoeft dus niks te forceren, alles is rustig, “giene stress” zoals we in het Gents zeggen. De uitdrukking “wei wu wei” wil dan weer zeggen “handelen door niet te handelen”, en vertaald naar de welness wil dat zeggen dat je jezelf er weer bovenop helpt door even niks te doen. Kan ik volledig inkomen. Eerst was er nog wat stress van het bijna te laat komen – één van mijn vriendinnen kwam van buiten Gent en kreeg te maken met een massa Gent-supporters die hun geliefde stad kampioen wilden zien worden – en er werd ook nog wat getwijfeld over het al dan niet moeten lakken van onze teennagels, maar eens ondergedompeld in de ontspannende wereld van Wu Wei viel alle stress van onze schouders. Hieronder een klein fotoverslag van onze welness-avonturen (alhoewel het redelijk belachelijk is om met een iPhone in de zak van je badjas rond te lopen) … Het werd een zalige avond onder vriendinnen, met veel plezier, heerlijke welnessverzorgingen, en pure ontspanning. Er kwamen geen burka’s aan te pas, maar ik moest wel beloven dat ik achteraf een “filterke” zou zetten op het beeldmateriaal … Bij deze, meisjes! :-)
We beginnen stilletjes aan te ontspannen met een heerlijk biologisch frambozensapje … let the welness begin!
Zalig … een sauna met zicht op een binnentuin, da’s helemaal iets anders dan de donkere hokjes die we gewend zijn. Voor de geïnteresseerden: Valérie ging hier niet voor de burka, maar wel voor een prachtig koraalkleurig hamamdoek. Ook al ging ze er mee in de sauna …
Na een stomende sauna wenkt de koudwaterput, maar die laten we gewoon wenken …
Dan liever de grote regenton met lauw water. Allez, je wil de voor en na foto’s hiervan niet zien, want ik heb er precies 57 seconden en 12 honderdsten ingezeten. Daarna werd ik door mijn “vriendinnen” uitgelachen omdat mijn voeten er onder water net als zwemvliezen uitzien … Bedankt!
Wat hebben we geleerd? Dat we onze teennagels toch hadden moeten lakken. En dat via je voetzolen alles tientallen keren sneller in je bloedbaan wordt opgenomen dan elders op je huid. Wist je dat als je met blote voeten op geplette look gaat staan je adem na een paar minuten naar look ruikt? Ik niet. Goed om te weten, toch?
Deze natte-honden-look krijg je na een verkwikkende hamam-therapie, waarbij we ingesmeerd werden met zout – lekker schuren die huid – en daarna met modder. Gelukkig zijn hier geen beelden van. Het zag er niet uit maar het resultaat is wel top: een babyvelleke om “u” tegen te zeggen! Dank u, Wu Wei, als de Stress Van Het Leven weer toeslaat komen we terug … Tot overmorgen dus!
Met dank aan:
Wu Wei als ultieme redmiddel voor stresskippen
Tatjana, Valérie en mezelf als stresskippen
Geef een reactie